UPU Koeriersinfo & tips
Met de ontwikkeling van postcommunicatie begonnen regeringen onderling postovereenkomsten te sluiten over de procedure voor het doorsturen van correspondentie door middel van buitenlandse eigendom van transit, over de hoogte van de posttarieven en over de verdeling ervan tussen de verdragsluitende partijen. Bij het sluiten van deze verdragen gaven de partijen vaak het meeste belang aan het aantrekken van zoveel mogelijk mailings naar hun grondgebied en het verlengen van de route voor hun doorvoer, en dus kunstmatig te hoge verzendkosten voor transitmailing (in rekening gebracht op basis van gewicht en afstand), rekening houdend met de transitpas van mailings uitsluitend als bron van inkomsten.
Een grote stap voorwaarts was de Oostenrijks-Duitse Postunie, die in 1850 werd gesloten tussen Pruisen, Oostenrijk, andere Duitse staten, en het bestuur van de Taxis Post, op basis van een uniforme en uniforme inning van posttarieven. Deze vakbond hield op te bestaan na de oorlog van 1866, maar in 1867-1873 sloot eerst de Noord-Duitse Unie, en daarna het Duitse Rijk, een reeks postconventies met dezelfde geest.
Op initiatief van de Verenigde Staten van Noord-Amerika werd in 1863 het eerste Internationale Postcongres in Parijs gehouden, maar verder dan een gedachtewisseling ging de zaak niet.
De oprichting van UPU
De UPU werd in 1874 op het Wereldpostcongres in Bern opgericht onder de naam "Universal Postal Union", op initiatief van de General Postmaster van de Noord-Duitse Unie Heinrich von Stefan en in aanwezigheid van vertegenwoordigers van 22 staten. De belangrijkste door Duitsland voorgestelde beginselen - de eenheid van het postgebied, volledige vrijheid en eventuele vrije doorvoer, de eenheid van het posttarief en het beginsel van balanceren, in plaats van de verdeling van de posttarieven - werden deels als geheel aanvaard, deels werden het onderwerp van verschillende compromissen.
Op 9 oktober werd op dit congres de "Universal Single Postal Agreement" aangenomen, die zich uitstrekte tot Oostenrijk-Hongarije, België, Groot-Brittannië, Duitsland, Griekenland, Denemarken, Spanje, Italië, Luxemburg, Nederland, Noorwegen, Portugal, Rusland, Roemenië, Servië, Turkije, Montenegro, Zwitserland, Zweden en van niet-Europese landen naar de Verenigde Staten van Noord-Amerika en Egypte. Frankrijk werd pas op 1 januari 1876 lid van de postunie.
Organisatiestructuur
Organisatorisch en structureel zijn IPN's onderverdeeld in vier hoofdorganen:
- Wereldpostcongres. Het wordt om de vier jaar bijeengeroepen waarin alle lidstaten van de unie op voet van gelijkheid vertegenwoordigd zijn. Het XXIV Universal Postal Congress werd gehouden van 23 juli tot 12 augustus 2008 in Genève (Zwitserland);
- Bestuursorgaan (voorheen - College van Bestuur);
- Postal Operations Council (waaronder de Postal Financial Services Commission, mede voorgezeten door Russian Post;
- Internationaal Bureau als permanent secretariaat en bestuursorgaan in Bern.
De UPU beheert ook de zaken van twee coöperatieve entiteiten.
Het Center for Postal Technologies, het huidige orgaan van de Telematics Cooperative, en EMS. De UPU heeft samen met de World Association for the Development of Philately (WARF), het WNS-nummersysteem ontwikkeld voor het tellen van postzegels van de landen van de wereld, dat op 1 januari 2002 in werking is getreden. Met ingang van 28 november 2008 , meer dan 170 landen en uitgevende postorganisaties, evenals meer dan 36.000 geregistreerde postzegels die sinds 2002 zijn uitgegeven, waren vertegenwoordigd op de WNS-website. Velen van hen gaan vergezeld van afbeeldingen van postzegels, waarvan het copyright meestal is voorbehouden aan het land dat het merk heeft uitgegeven, maar die kunnen worden gedownload door de UPU en WARF.
Taken van de Universele Postunie
Het doel van haar activiteiten is het organiseren en verbeteren van de postdienst over de hele wereld en zorgen voor internationale samenwerking op dit gebied. De belangrijkste principes van de vakbond zijn als volgt:
- Vorming van één postgebied;
- Eenmaking van posttarieven en gewichtseenheden;
- Zorgen voor vrijheid van doorvoer;
- Beslechting van geschillen door arbitrage;
- Oprichting van een centrale instelling, het Internationaal Bureau, waarvan het onderhoud wordt gefinancierd door alle lidstaten;
- Periodieke vergaderingen van het congres;
- Bevordering van de ontwikkeling van internationale postdiensten en technische postbijstand aan luchtmachtlidstaten.
De luchtmacht verenigt lidstaten in één postgebied met vaste internationale posttarieven. Elk van zijn leden stemt ermee in post uit andere landen met de best beschikbare middelen te bezorgen. Oekraïne is ook lid van de Universal Postal Union.
Officiële talen
Terwijl Frans de officiële taal van de luchtmacht blijft, heeft het congres van Seoel het Engels uitgeroepen tot de tweede werktaal van het Internationaal Bureau. Tijdens congressen en vergaderingen van de luchtmacht wordt simultaanvertaling in verschillende andere talen dan het Frans voorzien. UPU-documenten en publicaties worden vertaald in het Arabisch, Chinees, Engels, Duits, Portugees, Spaans en Russisch. Vertaaldiensten worden betaald door het land dat de vertaling heeft besteld.
